Pokhara, Poon Hill en mijn laatste dagen in Nepal
13 april 2014 - New Delhi, India
Pokhara
Pokhara is zo een mooie tijd! Wat een verschil met Kathmandu en Chitwan. Dit is veel meer het Nepal dat je zou verwachten. Het centrale punt in Pokhara is het meer, Phewa Lake. Op het meer kan je een kleine tempel bezoeken die te bereiken is per boot. Je uitzicht vanaf de stad is uitzicht op het Annapurna gebergte, een onderdeel van de Himalaya. Zo geweldig om te zien. Ook heel fijn om even geen last te hebben van stof, blaffende honden en toeterende auto's!
De eerste paar dagen hebben we heerlijk niets gedaan. Een beetje gewinkeld, gevaren over het meer en vaak uiteten. Op zaterdag zijn we wezen paragliden! Wat een ervaring weer. Ik dacht dat ik het niet zo spannend zou vinden, maar op het moment dat we op de berg stonden en ik op alles voorbereid werd, vond ik het toch wel spannend. Ik moet rustig blijven lopen en als mijn instructeur zei: rennen, moest ik rennen. Het klinkt heel makkelijk, maar op het moment dat hij me vertelde dat ik moest rennen, ging de parachute open en had ik eigenlijk het gevoel dat ik alleen maar nr achter ging in plaats van voren. Maar waar een uitzicht! Je kon de stad en het meer zo goed bewonderen. Helaas was het weer niet zo helder, dus konden we de Annapurna bergen niet zien. Ook konden we door het weer niet al te lang in de lucht blijven. Het begon er steeds dreigender eruit te zien, dus moesten we naar een kwartier weer landen. Het landde ging vrij soepel, ook al belandde ik op m'n kont. Dit is zeker voor herhaling vatbaar!!
Poon Hill
Maandag, 7 april, was het dan zover. De dag dat we vertrokken voor onze trekking naar de Poon Hill, op 3210 meter hoogte. We begonnen onze trek met 5 mensen. Twee daarvan heb ik de dag ervoor leren kennen, omdat het vrienden waren zijn van Rhodé. We zijn om 7 uur 's morgens vertrokken, omdat we eerst nog een uur met de taxi moesten voor we bij ons startpunt waren. We zijn begonnen in Nayapull, op 1000 meter hoogte. Ons doel was om op de eerste dag Ulleri te bereiken, op een hoogte van 2020 meter. In het begin liepen we nog best wel goed. De wegen waren redelijk vlak, dus dat was een voordeel. Wel werd het al snel verschrikkelijk warm, dus je zweette je rot. We wisten van te voren dat we 4000 traptreden moesten beklimmen, maar wat een ramp was dat! Na alle traptreden zouden we de top van Ulleri bereiken, maar na een paar honderd treden en een hele dag gelopen te hebben, vonden we het wel weer genoeg. Ook zagen we de lucht steeds grijzer worden en wisten we dat het zou gaan regenen. We sliep in een kleine Guesthouse met hele aardige mensen. Nadat we een half uur in de kamer waren, ging het weer los. Onweer, regen en hagel! Echt niet normaal meer. Je kan er weer heerlijk bij slapen.
De volgende dag gingen we weer verder, maar moesten we afscheid nemen van Betty. Zij was te ziek om verder te kunnen lopen en had besloten om terug te gaan naar het hotel. Deze dag hebben we de rest van de 4000 traptreden gelopen en het was slopend!! Toch, na 8 uur gelopen te hebben waren we aangekomen bij het laatste dorp voor Poon Hill, Ghorepani. Dit ligt op 2860 meter hoogte. Hier sliepen we ook, zodat we de volgende ochtend om 5 uur 's morgens!! Poon Hill konden beklimmen. Het zou ongeveer een uur duren om de top te bereiken, met alleen maar treden voor 400 meter. Onze kamer was prima, alleen sliepen we naast de wc ende muren bestonden alleen maar uit priplex platen, dus je kon alles horen!
De derde dag om 5 uur 's morgens naar de top geklommen en het uitzicht was geweldig! De bergen waren zo mooi om te zien, het leken wel afbeeldingen van ansichtkaarten! Nadat we ongeveer een uur op de top waren geweest, snel weer naar beneden en ontbijten en weer wegwezen. Op de terugweg moesten we ook nog een andere berg beklimmen, ook 3200 meter dus het was een loodzware dag. Vooral omdat de rest alleen maar trappen naar beneden lopen waren en het je spieren enorm belast. Deze dag was de lengte dag om te lopen. We hebben ongeveer 10 uur gelopen om bij Ghandruk te komen. Hier hadden we wel een goed Guesthouse! We hadden nieuwe en dikke matrassen en de muren waren ook echt muren! Omdat we zo moe waren, sliepen we al om 8 uur om de laatste dag weer fris te kunnen beginnen.
De volgende dag had ik zo veel spierpijn dat ik eigenlijk niet meer kon lopen. Ook had ik ondertussen al 9 blaren op mijn voeten, die ook niet mee hielpen. Het was maar 5 uur lopen, maar we moesten nog wel 900 meter dalen en het dalen zijn ook alleen maar weer traptreden lopen. Ik was gebroken,maar ik heb het wel gehaald.
De afgelopen twee dagen heb ik niet fatsoenlijk kunnen lopen vanwege de spierpijn en traplopen kan ik al helemaal niet. Ik heb nog nooit beseft hoeveel traptreden je in Nepal moet lopen en ik loop ook echt een oud wijf.
Vrijdag zijn wij terug gegaan met de bus naar Kathmandu, een 9 uur durende busrit zo hobbelig dat je soms van je stoel afvloog! Aan de ene kant is het fijn om terug te zijn in Kathmandu, maar mis nu de stilte van van Pokhara en het uitzicht!
Zaterdag ben ik nog 1 keer terug geweest naar het weeshuis. Een aantal mensen hadden geld gedoneerd, waarvan ik spullen heb kunnen kopen voor in het weeshuis. Mama, Ina, Carolien en Carla heel erg bedankt! We hebben zo veel kunnen kopen! Wat wij hebben gekocht:
2 gasflessen voor het koken,
Papadum (soort koekjes voor bij het avondeten)
Waterfilter voor 21 liter water
1 5 liter fles zonnebloemolie
Medicijnen waaronder paracetamol, drankjes voor griep en verkoudheid, ors zakjes voor tegen diarree en zalf voor de plekjes in het gezicht van de kinderen
Bodylotion, omdat hun huid altijd zo droog is
Snoepjes
Fruit
Groenten
20 kilo platgeslagen rijst
10 kilo voor de ingrediënten voor dahl bath (typisch Nepalese maaltijd)
Nieuwe kleurboeken voor de kinderen
Noodles
2 pakken spicy snacks voor bij de platgeslagen rijst
Slippers voor alle kinderen
Mijn gastmoeder is twee weken geleden bevallen van haar tweede dochter, dus ik heb haar kindje nog even kunnen bewonderen! Zo een schattig meisje om te zien. Echt super dat ik dit nog kon meemaken!
'S middags ben ik met Izzy de drie gouden beelden gaan bezoeken. Deze beelden zijn zo groot, heel mooi om te zien.
En nu is het moment aangebroken dat ik Nepal ga verlaten :-( Vind het zo jammer. Ben nu mijn tas aan het inpakken en de laatste dingen aan het doen. Mijn volgende berichtje zal in India zijn!
Pokhara is zo een mooie tijd! Wat een verschil met Kathmandu en Chitwan. Dit is veel meer het Nepal dat je zou verwachten. Het centrale punt in Pokhara is het meer, Phewa Lake. Op het meer kan je een kleine tempel bezoeken die te bereiken is per boot. Je uitzicht vanaf de stad is uitzicht op het Annapurna gebergte, een onderdeel van de Himalaya. Zo geweldig om te zien. Ook heel fijn om even geen last te hebben van stof, blaffende honden en toeterende auto's!
De eerste paar dagen hebben we heerlijk niets gedaan. Een beetje gewinkeld, gevaren over het meer en vaak uiteten. Op zaterdag zijn we wezen paragliden! Wat een ervaring weer. Ik dacht dat ik het niet zo spannend zou vinden, maar op het moment dat we op de berg stonden en ik op alles voorbereid werd, vond ik het toch wel spannend. Ik moet rustig blijven lopen en als mijn instructeur zei: rennen, moest ik rennen. Het klinkt heel makkelijk, maar op het moment dat hij me vertelde dat ik moest rennen, ging de parachute open en had ik eigenlijk het gevoel dat ik alleen maar nr achter ging in plaats van voren. Maar waar een uitzicht! Je kon de stad en het meer zo goed bewonderen. Helaas was het weer niet zo helder, dus konden we de Annapurna bergen niet zien. Ook konden we door het weer niet al te lang in de lucht blijven. Het begon er steeds dreigender eruit te zien, dus moesten we naar een kwartier weer landen. Het landde ging vrij soepel, ook al belandde ik op m'n kont. Dit is zeker voor herhaling vatbaar!!
Poon Hill
Maandag, 7 april, was het dan zover. De dag dat we vertrokken voor onze trekking naar de Poon Hill, op 3210 meter hoogte. We begonnen onze trek met 5 mensen. Twee daarvan heb ik de dag ervoor leren kennen, omdat het vrienden waren zijn van Rhodé. We zijn om 7 uur 's morgens vertrokken, omdat we eerst nog een uur met de taxi moesten voor we bij ons startpunt waren. We zijn begonnen in Nayapull, op 1000 meter hoogte. Ons doel was om op de eerste dag Ulleri te bereiken, op een hoogte van 2020 meter. In het begin liepen we nog best wel goed. De wegen waren redelijk vlak, dus dat was een voordeel. Wel werd het al snel verschrikkelijk warm, dus je zweette je rot. We wisten van te voren dat we 4000 traptreden moesten beklimmen, maar wat een ramp was dat! Na alle traptreden zouden we de top van Ulleri bereiken, maar na een paar honderd treden en een hele dag gelopen te hebben, vonden we het wel weer genoeg. Ook zagen we de lucht steeds grijzer worden en wisten we dat het zou gaan regenen. We sliep in een kleine Guesthouse met hele aardige mensen. Nadat we een half uur in de kamer waren, ging het weer los. Onweer, regen en hagel! Echt niet normaal meer. Je kan er weer heerlijk bij slapen.
De volgende dag gingen we weer verder, maar moesten we afscheid nemen van Betty. Zij was te ziek om verder te kunnen lopen en had besloten om terug te gaan naar het hotel. Deze dag hebben we de rest van de 4000 traptreden gelopen en het was slopend!! Toch, na 8 uur gelopen te hebben waren we aangekomen bij het laatste dorp voor Poon Hill, Ghorepani. Dit ligt op 2860 meter hoogte. Hier sliepen we ook, zodat we de volgende ochtend om 5 uur 's morgens!! Poon Hill konden beklimmen. Het zou ongeveer een uur duren om de top te bereiken, met alleen maar treden voor 400 meter. Onze kamer was prima, alleen sliepen we naast de wc ende muren bestonden alleen maar uit priplex platen, dus je kon alles horen!
De derde dag om 5 uur 's morgens naar de top geklommen en het uitzicht was geweldig! De bergen waren zo mooi om te zien, het leken wel afbeeldingen van ansichtkaarten! Nadat we ongeveer een uur op de top waren geweest, snel weer naar beneden en ontbijten en weer wegwezen. Op de terugweg moesten we ook nog een andere berg beklimmen, ook 3200 meter dus het was een loodzware dag. Vooral omdat de rest alleen maar trappen naar beneden lopen waren en het je spieren enorm belast. Deze dag was de lengte dag om te lopen. We hebben ongeveer 10 uur gelopen om bij Ghandruk te komen. Hier hadden we wel een goed Guesthouse! We hadden nieuwe en dikke matrassen en de muren waren ook echt muren! Omdat we zo moe waren, sliepen we al om 8 uur om de laatste dag weer fris te kunnen beginnen.
De volgende dag had ik zo veel spierpijn dat ik eigenlijk niet meer kon lopen. Ook had ik ondertussen al 9 blaren op mijn voeten, die ook niet mee hielpen. Het was maar 5 uur lopen, maar we moesten nog wel 900 meter dalen en het dalen zijn ook alleen maar weer traptreden lopen. Ik was gebroken,maar ik heb het wel gehaald.
De afgelopen twee dagen heb ik niet fatsoenlijk kunnen lopen vanwege de spierpijn en traplopen kan ik al helemaal niet. Ik heb nog nooit beseft hoeveel traptreden je in Nepal moet lopen en ik loop ook echt een oud wijf.
Vrijdag zijn wij terug gegaan met de bus naar Kathmandu, een 9 uur durende busrit zo hobbelig dat je soms van je stoel afvloog! Aan de ene kant is het fijn om terug te zijn in Kathmandu, maar mis nu de stilte van van Pokhara en het uitzicht!
Zaterdag ben ik nog 1 keer terug geweest naar het weeshuis. Een aantal mensen hadden geld gedoneerd, waarvan ik spullen heb kunnen kopen voor in het weeshuis. Mama, Ina, Carolien en Carla heel erg bedankt! We hebben zo veel kunnen kopen! Wat wij hebben gekocht:
2 gasflessen voor het koken,
Papadum (soort koekjes voor bij het avondeten)
Waterfilter voor 21 liter water
1 5 liter fles zonnebloemolie
Medicijnen waaronder paracetamol, drankjes voor griep en verkoudheid, ors zakjes voor tegen diarree en zalf voor de plekjes in het gezicht van de kinderen
Bodylotion, omdat hun huid altijd zo droog is
Snoepjes
Fruit
Groenten
20 kilo platgeslagen rijst
10 kilo voor de ingrediënten voor dahl bath (typisch Nepalese maaltijd)
Nieuwe kleurboeken voor de kinderen
Noodles
2 pakken spicy snacks voor bij de platgeslagen rijst
Slippers voor alle kinderen
Mijn gastmoeder is twee weken geleden bevallen van haar tweede dochter, dus ik heb haar kindje nog even kunnen bewonderen! Zo een schattig meisje om te zien. Echt super dat ik dit nog kon meemaken!
'S middags ben ik met Izzy de drie gouden beelden gaan bezoeken. Deze beelden zijn zo groot, heel mooi om te zien.
En nu is het moment aangebroken dat ik Nepal ga verlaten :-( Vind het zo jammer. Ben nu mijn tas aan het inpakken en de laatste dingen aan het doen. Mijn volgende berichtje zal in India zijn!
Xxxxx
Peace ;) X
XX
Top schat wat je allemaal mee maakt ben zo blij voor je dat je droom werkelijkheid wordt blijf ervan genieten wij doen het ook van jou verhalen.
Dikke knuffels Ina en Aard
Leuk om te lezen dat je het er zo naar je zin hebt. En wat een wandeling heb je gemaakt, echt veel uren op een dag en dat met die temperaturen. Heel veel plezier in India.